اینستاگرام در تسخیر اینفلوئنسرها با فرار مالیاتی

به گزارش پایگاه خبری «مناطق آسیا»  آنچه که با صرف زمانی اندک و چرخیدن در اکسپلور اینستاگرام به چشم می‌آید، تعداد زیادی از صفحات Creator برای اینفلوئنسرها و چهره‌های مشهور و صفحات Business برای کسب و کارها است. تکلیف دسته دوم که کاملا مشخص است؛ ما با صفحه‌ای مواجه هستیم که به شکل مشخص درباره محصول یا خدمتی که ارائه می‌دهد، محتوا تولید کرده و ساز و کار پرداخت پول برای دریافت خدمت یا کالا را هم مشخص کرده است.

دسته دوم این صفحات اما معمولا محتوایی با محوریت سبک زندگی، آشپزی، حجاب، موسیقی، کتاب و … با اندکی چاشنی از زندگی شخصی خود تولید می‌کنند و در کنار آن احتمالا متناسب با محتوای تولیدی، تبلیغات هم می‌گیرند و کسب درآمد می‌کنند؛ موضوعی که البته بخش اول آن شاید کمی سخت به نظر برسد، اما تولید محتوا از زندگی روزانه و شخصی خیلی هم سخت نیست و همین موضوع هم سبب شده است طی سالیان اخیر با موجی از بلاگرهایی مواجه شویم که بدون اینکه کار خاصی کنند، صرفا به دلیل به اشتراک گذاشتن زندگی خصوصی خود در فضای مجازی توانستند مخاطب را کنجکاوِ ماجرایی کنند که شاید واقعی هم نبوده و صرفا برای جذب مخاطبان بیشتر طراحی شده باشد.

مرا ببینید تا کاسبی کنم!

کار این نوع از صفحات بلاگری ساده به نظر می‌رسد،‌ آنها از هر آنچه که دارند، بدون تعهد به جای خاصی کسب درآمد می‌کنند؛ دختران جوانی که به محض ازدواج، صفحه‌ای در اینستاگرام می‌سازند تا از مراحل خرید جهیزیه و بیان داستان ازدواج و بچه‌دار شدن گرفته تا اعلام مراحل طلاق خود را با مخاطبان کنجکاو به اشتراک بگذارند و پول دربیاورند تا کسانی که به واسطه ترند شدن تکه کلام یا تکه آهنگی از خود در همین پلتفرم‌ها، محبوبیتی به دست آورده و احساس می‌کنند نقطه کسب درآمدِ آسان‌تر را یافته‌اند؛ دقیقا مشابه آنچه که اخیرا در ماجرای «صادق بوقی» شاهد آن بودیم؛ مردی که در ۷۰ سالگی به یکباره راه تازه درآمدزایی و مقبولیت را یافته است، تا جایی که ضرغامی _ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی _ ویدئوی دعوت صادق بوقی از مردم را برای حضور در غرفه نمایشگاه گردشگری گیلان حتی از مسی هم تاثیرگذارتر می‌داند!

درآمدزایی با کمترین دردسر

پس به مدد رونق همین فضا، دیگر فرقی نمی‌کند نوجوانی ۱۵ ساله باشید که تصمیم می‌گیرد روتین پوستی صبحگاه خود و قبل از رفتن به مدرسه را به اشتراک بگذارد یا پیرمرد و پیرزنی باشید که نوه‌هایتان بخشی از شوخی‌ها و آوازخوانی‌های شما را در صفحه خود گذاشته‌اند و حالا دیده‌اند مادربزرگ یا پدربزرگِ خوش‌سر و زبان‌شان طرفدار پیدا کرده؛ شما دریافته‌اید که چگونه می‌توانید با کمترین دردسر در کنار معروف شدن،‌ درآمدزایی کنید.

تریبونِ رایگان برای صحبت‌های پرهزینه

هرچند که این تنها یک روی سکه است؛ بُعد دیگر ماجرا افرادی هستند که به واسطه این تریبونی که فضای مجازی در اختیارشان قرار داده، مقبولیتی نسبی در میان طرفداران خود پیدا کرده‌اند و برای همین دنبال‌کنندگان، گاهی نقش مرجع را هم بازی می‌کنند. نقطه شروع دردسر همان جایی است که این فرد، بدون تخصص و اطلاعات از موضوعی خاص، شروع به پیچیدن نسخه‌ها و اظهارنظرهایی کند که می‌تواند برای جامعه آسیب‌ و هزینه به دنبال داشته باشد.

روند رصد این صفحات به طور کلی بر عهده پلیس فتا است، اما به فراخور نوع فعالیت یا انجام کاری خاص ممکن است ساترا، سازمان فضای مجازی وزارت ارشاد و … هم کار نظارت را انجام دهند. روندی که از انتشار محتوای مجرمانه جلوگیری می‌کند، اما قطعا نمی‌تواند بازدارنده از انتشار محتواهایی باشد که در دراز مدت حتی می‌تواند سبک زندگی افراد را تغییر دهد.

قانونی که تمکین نمی‌شود

در این بین شاید مالیات در کنار رصد و کنترل این صفحات بتواند یکی از اقدامات جلوگیری کننده از روند رو به رشد ایجاد این صفحات باشد، اما در همین زمینه هم به نظر می‌رسد ساز و کار به درستی تبیین نشده است. طی روزهای اخیر، اعتراض شهربانو منصوریان _ ووشوکار و فعال فضای مجازی _ با تقریبا یک میلیون دنبال کننده، به تماس اداره مالیات استان تهران و درخواست این اداره مبنی بر ارائه توضیحاتی نسب به مبلغ قابل توجهی که به حساب این ورزشکار واریز شده است، مجددا موضوع مالیات از بلاگرها و اینفلوئنسرها را بر سر زبان‌ها انداخت.